Het allerbelangrijkste van psychosomatische fysiotherapie is voor mij dat mijn klachten niet alleen maar uit lichamelijk oogpunt worden bekeken, maar dat er wordt gekeken naar je hele wezen, met gevoelens en gedachten. Ik heb 2 chronische en progressieve aandoeningen, waardoor het voor mij erg essentieel is om er zo goed mogelijk mee te kunnen en leren omgaan. Daarvoor is het weer belangrijk dat ik besef dat mijn lichamelijke klachten niet altijd zomaar alleen maar lichamelijke klachten zijn, maar dat er vaak meer achter zit. Dit betekent dus dat ik er, door middel van oefening, verandering in kan brengen.

In mijn geval was er een flinke disbalans in mijn lichamelijke en psychische belasting, alsmede belastbaarheid. Gelukkig gaat dit nu een stuk beter doordat ik heb geleerd om meer voeling te hebben met mijn lichaam en om beter te luisteren naar mijn innerlijke stem. Wat wil ik? Wat voel ik? Wat denk ik? Wat kan ik? Ik ben nu beter in staat om mijn grenzen aan te geven en om dichter bij mezelf te blijven i.p.v. altijd te willen voldoen aan (mogelijke) verwachtingen van een ander, want door dit wel steeds te doen, ging ik flink aan mezelf voorbij. Concluderend kan ik stellen dat ik door psychosomatische fysiotherapie veel bereikt heb (ook al gaat het soms met vallen en opstaan): ik slaap beter, ik voel me een stuk rustiger en meer ontspannen, ik heb minder pijn, ik pieker en denk een stuk minder en ik durf weer meer te genieten van het leven. Een hele hoop dus!